تاریخ سیستان

"تاریخ سیستان "یکی از منابع دست اول تاریخ ایران در زمره تاریخ‌های محلی است که به کوشش "ملک‌الشعرای بهار"، از روی تک نسخه، تصحیح و تاکنون چندین بار چاپ شده است. این اثر در حدود ۴۴۵تا ۷۲۵ه‌.ق تالیف شده و نگارنده تاریخ سرگذشت سرزمین سیستان را از روزگاران باستانی و دوران افسانه‌ای آغاز می‌کند و درباره شهرها و آبادی‌های سیستان، بزرگان آن دیار، فضایل و خصایص آن جا، خراج آن در ادوار مختلف، مذهب مردم آن در دوره قبل از اسلام، فتح سیستان به دست مسلمانان و حکام سیستان در دوره‌های مختلف، به ویژه دوره صفاریان اطلاعاتی به دست می‌دهد .زنده‌یاد ملک‌الشعرای بهار بر این باور بود که تاریخ سیستان را دو یا سه نفر در حدود سال‌های ۴۴۵تا ۷۲۵ه‌.ق به نوبت نوشته‌اند. این کتاب، متولد دورانی است که به علت به قدرت رسیدن برخی تبارهای نژاده ایرانی و به تبع آن پشتیبانی هرچه بیشتر حاکمان از شاعران و ادیبان فارسی، نثر فارسی هم اقبال بیشتری برای نشو و نما پیدا کرد. نثر این کتاب هم به نوبهٔ خود دارای تمامی ویژگی های سبکی این دوره-سادگی و روانی، خالی بودن از هر گونه تکلف و تصنع، استفاده بسیار از واژه ها و اصطلاحات فارسی، استفاده ی کمتر از واژگان عربی مگر در نام ها و جمله های دعایی و .... می باشد. یعنی به لحاظ سبک شناسی نثر زمان خود حائز اهمیت است.