پنداشت تربیت

کتاب پنداشت تربیت (چرا بچه ها اینگونه که می بینیم بار می آیند؟) قرار نیست از آن کتاب هایی باشد که می گویند همه چیز ژنتیکی است؛ نه، همه چیز ژنتیکی نیست. محیط نیز درست به اندازه ژن ها اهمیت دارد. آنچه کودکان هنگام بزرگ شدن تجربه می کند. درست به اندازه ژن ها اهمیت دارد. آنچه کودکان هنگام هنگام بزرک شدن تجربه می کنند درست به اندازه آنچه با آن به دنیا آمده اند مهم است. من ذهنیتم را درباره اینکه آیا «تربیت» واقعا مترادف «محیط» است، تغییر دادم. من مترادف قرار دادن تربیت با محیط را، مصادره به مطلوب می دانم. کاربرد «تربیت» به عنوان مترادف «محیط» بر این فرض استوار است که آنچه رشد کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد غیر از ژن ها، نحوه بزرگ کردن آنهاست.من نام این فرض را «پنداشت تربیت» می گذارم. پیشنهادی که به شما خواهم داد دیدگاهی است که به اندازه فرضیه ای که جایش را می گیرد، قدرتمند است؛ روش جدیدی برای توضیح اینکه چرا بچه ها اینگونه که هستند، بار آمده اند. پاسخی جدید به این پرسش اساسی که چرا ما چنین شدیم که هستیم. پاسخ من براساس تفکر و تعمق در این موضوع است که کودک به چه نوع ذهنی مجهز شده است، که این به نو به خود نیازمند تفکر و تعمق در تاریخ تکاملی گونه ماست. از شما درخواست می کنم تا در دیدار از دوران ها و جوامع دیگر با من همراه شوید، حتی جوامع شامپانزه ها.