پرسش از هنر بودن هنر یا همان ماهیت هنر که آرتور دانتو در کتاب حاضر مطرح می کند، در واقع همان پرسشی است که نخستین بار افلاطون در محاوره ی جمهوری با ارائه ی تعریفی از هنر درصدد پاسخ گویی به آن برآمد. بنابراین، طرح این پرسش بنیادین و پیچیده فی نفسه از حیث موضوع تازگی ندارد، منتها وجه نوین و قابل توجه این کتاب، رویکرد منحصر به فرد دانتو به این پرسش از طریق ارایه ی تعریفی جامع از اثر هنری به «معنای مجسم» آن هم با بهره گیری از آرای فیلسوفانی نظیر دکارت ، کانت و هگل و آثار هنرمندانی همچون میکل آنژ و پوسن تا دوشان و وارهول است. این اثر به عنوان آخرین نوشته ی این مورخ هنر و نظریه پرداز آمریکایی، که به واقع ثمره ی دهه ها عشق ژرف او به هنر به معنای عام آن و عصاره ی سال ها تاملات درخشان وی ر زمینه ی هنر معاصر است، ر عین الهام بخش بودنش برای بسیاری از متفکران و دوست داران هنر معاصر ، بسیاری از سوء فهم های رایج در باب هنر معاصر را تقلیل داده است.