هنرمند یک زبان، یا ترجیحا چند کلمه ای از یک زبان، را می سازد و از آنجا شروع به بازسازی و نو کردن کل منطق می کند. هنرمند واسطه ی میان کنش جمعی، یعنی سازنده ی هستی و دلالت های جدید و رخداد آزادی است، که این جهان جدید را در منطق ساخت هستی تثبیت می کند.