همواره هنگام مطالعه قصیده ای،غزلی،رباعی،و قطعه ای از دیوان کمال الدین اسمعیل اصفهانی،مطالب زیر فرایادم می آید: اول از واقعه شهادتش به دست مغولان و رباعی او که در قتل خویش فرموده و با خون خود بر دیوار محبس نوشته است: دل خون شد و شرط جان گذاری این است در حضرت او کیمنه بازی این است با این همه هم هیچ نمیارم گفت شاید که مگر بنده نوازی این است.