مرز، کمی دورتر/ به‌آهستگی

«مرز، کمی دورتر/ به آهستگی» را «مانی پارسا» سروده است. شعرهایی از این مجموعه را می‌خوانیم: «"شمعی روشن است و قرمزی می‌لرزد/ نگو که پرده است/ نگو که دل است/ همین را می‌بینم و این همان است/ حتا اگر اوست/ دوست یا دشمنی که خیال می‌کند من است/ نگو که نور است/ نگو که سایه‌ست/ بگذار آوازم را بخوانم" "باز هم تو؟!/ برگرد به جمله‌ی خودت!/ نمی‌شود که هم آن‌جا باشی هم این جا!/ آنجا پیوستی/ این‌جا گسستی/ هر دو را که یک‌جا نمی‌گیرند..."»