قورباغه ات را ببوس!

کتاب قورباغه ات را ببوس بر پایه یک افسانه کلاسیک نوشته شده است که اغلب ما با آن آشنا هستیم؛ داستان شاهزادهای زیبا که توسط جادوگر به قورباغهای زشت تبدیل شده بود و این طلسم تنها در صورتی باطل میشد که شاهدختی او را ببوسد. از قضای روزگار این شاهدخت در هنگام قدم زدن در جنگل متوجه قورباغه میشود و وقتی شاهزاده (قورباغه) داستان خودش را برای شاهدخت تعریف میکند، شاهدخت دل به دریا میزند و شانس خودش را امتحان میکند. لبهای قورباغهی زشت، بدبو و لزج را میبوسد و… .
این افسانه قدیمی، بسیاری از المانها و عناصر افسانههای کلاسیک را در خود دارد: شاهزاده و شاهدخت زیبا، پایان دلانگیز و ازدواج دلدادهها، دگرگونی جادویی، جادوگر اهریمنی و این ایده که چیزی را قبل از آن که به نتیجه آن اطمینان داشته باشیم، امتحان کنیم. این تصور که یک بوسه میتواند فردی را از هیبتی زشت و هولناک به چهرهای زیبا و دوستداشتنی تبدیل کند، در دوران قرون وسطی بسیار رایج بود. بهعنوان مثال جان ماندویل، در کتاب «سفرها»، داستان دختر بقراط را بازگو میکند که به اژدهایی ناموزون تبدیل شده بود و قرار بود در چنین وضعیت ناخوشایندی باقی بماند تا زمانی که شوالیه شجاع جرأت کرد او را ببوسد و رهایی بخشد. قورباغه ات را ببوس

اما به راستی معنا و مفهومی که در پشت چنین قصههایی نهفته است، چیست؟ پرسشی که بهنظر نمیرسد پاسخ سادهای داشته باشد. این واقعیت که چنین داستانهایی از دیرباز در فرهنگها و ملتهای مختلف حضور داشته، نشان میدهد که مفهوم تغییر، از زشت به زیبا برای ملل و فرهنگهای متعدد جذابیت دارد.
شاید ایده اصلی پشت این قبیل داستانها آن باشد که لحظاتی در زندگی وجود دارد که میتواند کار یک عمر تلاش، مطالعه، مراقبه و مکاشفه را برایمان انجام دهد. لحظاتی که به قول معروف راه صد ساله را به یک شب میپیماید و تنها کسانی فرصت استفاده از چنین لحظاتی را بهدست میآورند که جرأت رویارویی با آن را داشته باشند؛ نا آزموده را بیازمایند، تبعات احتمالی ناشی از عدم موفقیت را بپذیرند و به قول معروف دل به دریا بزنند. قورباغه ات را ببوس
داستان این کتاب، داستان دل به دریا زدن است؛ داستان «خیره شدن در چهره خورشید» است و داستان جسارت پذیرفتن عواقب تصمیماتی است که نتیجه آنها از پیش مشخص نیست.