به نظر می آید مولانا و بسیاری از متفکران مسلمان با معانی مختلفی از عقل نه تنها مخالفت نداشته اند، بلکه قویاً و عمیقاً آن را تایید می کرده اند.
مولانا عقلی را خوش نمی دارد که در تقابل با ایمان و و حی است و خود را رقیب کشف و شهود عرفانی می داند وگرنه عقلی که قوه شناسایی است و در مقابل شهوت و هوا قرار می گیرد و استدلال می کند نه تنها مورد انکار او نیست، بلکه مورد تایید و تحسین اوست.