صحنه ی تسخیر شده تئاتر به مثابه ی مصحنه تسخیر شده (تئاتر به مثابه ماشین حافظه/خاطره)اشین حافظه/خاطره

می توان گفت در سرتاسر تاریخ تئاتر تقریبا تمامی عناصر به کاررفته در تولیدات صحنه ای عناصری بازیافت شده بوده اند.
در واقع برای هر تئاتر روی دائمی تجربه ی تماشای اجرایی که در آن اشباح اجراهای پیشین فراخوانده و احضار می شوند تجربه ای کاملا آشناست. در صحنه ی تسخیر شده ضمن تشریح این پدیده بررسی می شود که این فرایند چگونه حافظه و خاطرات تماشاگران را بر می انگیزد این کتاب با برقراری پیوند میان پویش دریافت و برهم کنش میان تئاتر و حافظه آشکار می کند که چگونه حافظه و خاطرات تماشاگران بر فرایند دریافت تئاتری تأثیر می گذارند. ایده ی اصلی کتاب این است که تئاتر از تجلیات نخستینش تاکنون، اساسا تسخیر شده است. اگر چه در تمام فرم های هنری ممکن است متریال به کار رفته بارها و بارها مجددا مورد استفاده قرار بگیرد تأکید کارلسن بر این است که میان خاطرات فرد فرد تماشاگران و گرایش ظاهرا جهان شمول نمایش نامه نویسان بازیگران کارگردانان طراحان و مدیران به بازیافت عناصر روایی، ژست ها، مفاهیم، چیدمان های صحنه و طراحی های ساختمان ها پیوند نزدیکی وجود دارد. این کتاب پس از ارائه ی تصویری کلی از این مبحث در فصولی با عناوین "متن تسخیر شده"، "بدن تسخیر شده"، "تولید یا اجرای تسخیر شده" و "تماشاخانه ی تسخیر شده " به واکاوی بازیافت تئاتری می پردازد. آنچه کتاب را بسی گیراتر ،کرده گستره ی تاریخی و جغرافیایی آن است.