دانشگاه امروزی در اثر چرخشهای فرهنگی، اجتماعی و فناوری در عصر حاضر دستخوش تغییراتی شده، و این تغییرات موجب ظهور مفاهیم تازهای در مطالعات آموزش عالی، علم و فناوری گردیده است. در این بستر جهانی، در سالهای اخیر مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، علم و فناوری نهتنها مورد توجه واقع شده بلکه در نظام شناخت و آیندهنگری آموزش عالی اهمیت محوری پیدا کرده است. فهم چالشهای پیشروی آموزش عالی و انتظارات از آن با تکیه بر مولفههای درونی و بیرونی نظام علم، وضعیت فعلی و آیندهنگری تعاملات میان دانشگاه و محیط پیرامون به مدد مطالعات فرهنگی و اجتماعی ممکن مینماید و از این طریق میتوان راهبردهای تعادلبخش میان کارویژههای دانشگاه با نیازهای اجتماعی و بازار کار ارائه داد. برایناساس مطالعات آموزش عالی و علم برای شناخت وضعیت موجود، ارزیابی تعاملات آن با جامعه و فرهنگ و ایفای نقش موثرتر آموزش عالی در ترسیم آینده کشور نیازمند بهرهگیری از ظرفیت علوم اجتماعی و علوم انسانی و کاربست راهبردهای آن در عرصه سیاستگذاری و تصمیمگیری است. برای دستیابی به این اهداف، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از سال ۱۳۸۲ با هدف پژوهش در زمینههای فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی و توسعه علمی، ایفای نقش نهاد واسط میان دانشگاه و جامعه و بهعنوان نهاد مولد اندیشه و اتاق فکر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در حوزههای مورد اشاره تاسیس شده و در پی انجام پژوهشها و مطالعاتی در محورهای زیر است: ۱. پژوهش در زمینه مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی، توسعه علمی و فناوری ۲. مطالعه در حوزه سیاستگذاری فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی ۳. توسعه کانونهای تفکر در حوزه مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی و توسعه علمی ۴. آیندهنگری دانشگاهها و شناخت نیازهای جدید آموزش عالی در زمینههای اجتماعی و فرهنگی ۵. شناخت و بسط مطالعات میانرشتهای و روشهای گسترش آن. با توجه به اهداف فوق، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی در کنار برنامهها و فعالیتهای پژوهشی، اقدام به تالیف و ترجمه آثار علمی در زمینههای فوق برای توسعه و رشد این حوزه مطالعاتی و همچنین تامین منابع فکری و علمی لازم برای سیاستگذاری فرهنگی و اجتماعی در آموزش عالی نموده است. امیدواریم کتابهای منتشر شده توسط این پژوهشکده، به بهترین شکل در دسترس استادان، مدیران، کارشناسان، و علاقهمندان مطالعات فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی قرار گیرد و در ارتقای کیفی کارویژههای آموزش عالی و علم در جامعه ایران به سهم خود نقشی فعال داشته باشد. شاهان اولی هخامنشی ممالک را برای نابودکردن ملل و نهب و غارت و بردن غنائم نمیگرفتند بلکه میخواستند ملل تابعه را اداره کنند و امنیت و آسایش را در اکناف دولت شاهنشاهی خود برقرار نمایند.