زایشمرگ های متن 4

شعر اگر چه هنری کلامی ست اما اساسا سکوت کرده است چرا که محتوا را در پس شگردها و تکنیک های زبانی پنهان نموده است.
نقد، شعر را به سخن وا می دارد و در حقیقت آن را به دنیا می آورد. نکته اما این جاست که شعر با هر قرائت، هر خوانش و به دنبال آن هرنقد چه بسا معنی یا معانی تازه ای می یابد و دوباره متولد می شود. پس هر معنای تازه در عین حال که زایش متن است مرگ آن نیز هست. خوانش و نقد بعدی، زایش و مرگ مجدد متن است. و این زایشمرگ تا ابد ادامه می یابد ...