سفر از زرد به سرخ

در برخی از اشعار شاعران انقلاب، شاهد ابیاتی هستیم که در آنها علاوه بر پرداختن به نورانیت شهید، مدعای دیگری چون طهارت و زلالی و آب گونگی شهید نمود دارد. این مدعا یعنی طهارت و پاکی شهید که طهارتی معنوی و باطنی است در شعر انقلاب با استخدام واژگان مخصوص بیان طهارت ظاهری همچون ((شستن))، ((غسل)) و ((وضو)) ادا می‌گردد. موسوی گرمارودی، ابتدا طی طریق شهادت را توأم با طهارت و تقدیس معرفی کرده و لازمه گام سپردن در این وادی را ابتدا شستشو در ((جاری مهر)) و ((وضو ساختن از خون)) دانسته است؛
در جاری مهر شستشو کن وانگاه زخون خود وضو کن
رو جانب قبله وفا کن با دل سفری به کربلا کن