شاهنامه‌ی فردوسی 12 (از پادشاهی بهمن تا پایان کار اسکندر)

این کتاب آغاز بخش تاریخی شاهنامه است که داستان پادشاهان ایران‌زمین را روایت می‌کند.
بهمن، پسر اسفندیار، پس از مرگ با سرپرستی رستم پرورش می‌یابد، اما بهمن، که حیله‌گری و نیرنگ‌بازی را از پدربزرگش به‌ارث برده، پس ‌از رسیدن به تخت پادشاهی خیانت می‌کند، به زابل حمله می‌برد و دودمان رستم را نابود می‌کند و از خاندان بزرگ زال، تنها خود زال را زنده می‌گذارد.
در این کتاب زندگی اسکندر و حمله‌اش به ایران‌زمین هم روایت می‌شود. اسکندر، مانند همه‌ی پادشاهان، شاهی جهان‌‌گشاست، اما شخصیتش وجه دیگری هم دارد. او در پی یافتن‌ رازهای جهان است و در این راه تا نزدیک کمال و رسیدن به آب حیات پیش می‌رود.
فردوسی بزرگ‌ترین حماسه‌سرای ایران است و سروده‌اش، شاهنامه، بخش مهم هویت فرهنگی ایرانیان. برای اینکه عظمت کار فردوسی را بدانیم باید به دوران او نگاهی بیندازیم. در زمانی که فرهیختگان ایرانی به زبان عربی می‌نگاشتند و عربی‌دانی سبب تفاخر اهل علم و ادب بود، فردوسی شاهنامه را به زبان فارسی سرود.
شاهنامه براساس داستان‌هایی باستانی سروده شده، اما فردوسی داستان‌ها را گسترش داده و با افزودن دیدگاه‌های خود اثری تازه آفریده که زبانی ساده دارد. خواننده‌ در کشاکش داستان‌های شاهنامه با پهلوانان زندگى مى‌کند؛ با پیروزىشان احساس پیروزى می‌کند و در اندوه و شادى با آن‌ها همراه می‌شود.