قانون قانون گذاری و آزادی

وفاداری موجد قدرت است و چنین قدرتی تنها با رضایت مردم گسترش میابد.از آنجا که این امر به فراموشی سپرده شده،حاکمیت قانون تبدیل به حاکمیت مجلس قانون گذاری شده است و هرچند تصور حکومت (فرمانروایی،حاکمیت یا برتری)قانون مستلزم مفهومی از قانون است که قواعد را بر حسب صفت هایشان و نه منشاشان تعریف میکند،امروزه،دیگر هیئت های مقنته به این علت که قانون را به این علت قانون می نامند که هیئت های مقنته آن را وضع کرده اند،حالا شکل یا مضمون این مصوبات هرچه باشد مهم نیست.