دیوید آیوز چنانکه در یادداشت خود آورده است نمایش را برای دنیای امروز زنده کرده است و برای این کار به خود آزادی داده تا شخصیت ها و صحنه های آن را کم و زیاد کند و اثری جاندار و هیجان انگیز و یکدست بسازد. نمایشنامه ای بسیار خنده دار که بازگوکننده وضعیت ناشایست هنرمندان در جامعه ی امروز است. این نمایشنامه صد و خورده ای سال پیش در وصف موقعیت هنرمند اروپایی نوشته شده ولی انگار که توصیفی از رفتار امروز ما ایرانی ها با هنرمندانمان است، بی توجهی به آن ها در زمان حیات و به عرش کبریایی بردنشان پس از مرگ. (از مقدمه مترجم)