این اثر در اهتمامی تحلیلی و روش شناسانه به مفهوم دوستی در اندیشه حافظ می پردازد. نویسنده با رجوع به مفاهیم و اصطلاحات اساسی متنوعی در دیوان، که در ترابط نهادین، با مفهوم دوستی در نگاه حافظ می داند، مجموعه ای اندام وار از این مفاهیم را، در ارتباط بنیادین با دوستی در تاملات حافظ تبیین می سازد و از این منظر او را حافظ دوستی می خواند.