کتاب پیش رو کوششی است برای بازخوانی سینمای فریدون رهنما،هم او که به اراده غالب تاریخ نویسان سینمای ایران یا به حاشیه رانده شده و یا به کل فراموش شده. بررسی تاریخ نوشتار سینمای ایران نیز نشان می دهد که چندان اعتنایی به سینمای رهنما نشده، اگر هم نیم نگاهی به سه فیلم او شده، غالبا به دیده تحقیر بوده، خاصه زمانی که فیلم هایش اکران می شدند و دیدنشان برای بعضی ها به شکنجه می مانست.گاهی هم چنان شیفته وار به آثارش می پرداختند که راه بر بررسی ژرف می بستند. همین از سرگذشته هاست که ضرورت بازخوانی هایی از این دست را دو چندان می کند.