روزنامهنگاری کوششی است در راه فراهم آوردن زمینههای برخورداری از حق ابراز عقیده از سوی تمام شهروندان. هدف از نگارش این کتاب راهنمایی روزنامهنگاران جوان و دانشجو برای کار بهتر در نخستین گامهای ورود به حرفه گزارشگری است.
این اثر یک متن کاربردی و آموزشی است که با بهکاربستن نکات آن، گزارشگران میتوانند در مهارت بسیار مهم گزارشگری رسانهای موفق باشند. به اعتقاد نویسنده، امروزه و با گسترش فناوریهای نوین، توجه به آموزههای حرفهای را باید هرچه بیشتر در میان کاربران گسترش داد تا همگان دسترسی کاملتر و درستتری به اخبار و اطلاعات قابل اعتماد داشته باشند.
کریس فراست برخلاف بسیاری از نویسندگان متنهای روزنامه نگارانة همسن خود، در این کتاب از اساس نه منکر نقش وسایل ارتباطی و مخابراتی تازه است و نه بهره گیری از این تجهیزات را ناروا می شمارد. به عقیدة او اما، امکان ورود گروههای پُرتعداد مردم و بهویژه جوانان به عرصه های خبررسانی و گزارشهای مستند به کمک وسایلی مثل تلفن همراه، نقش، اثر و رعایت آموزه های حرفهای سنتی را باطل نمیکند، بلکه اکنون توجه به این آموزه ها را باید هرچه بیشتر در میان کاربران گسترش داد تا همه دسترسی کامل تر و درستتری به اخبار و اطلاعات قابل اعتماد داشته باشند
کریس فراست، نظرهای دیوید رندال، روزنامه نگار هموطنش را در برخی زمینه ها رد می کند. از جمله اینکه گزارش، آینه ای شفاف در برابر مخاطبان می گذارد تا تمامی خوب و بد جامعه را در آن ببینند. با این همه، دیدگاه با نشاط و سرخوشانة رندال که با روح کوششهای رسانه ای میخواند، بهنظر من همچنان جذاب است. نکتة جالب در این کتاب توجه گستردۀ نویسنده به گزارشگری در رسانه های غیرنوشتاری است، حال آنکه رندال بیشتر به رسانه های نوشتاری توجه دارد.