اندیشه ای که نیندیشد، مرده است. حیات اندیشه، در اندیشیدن است. اندیشه به حسب ذات و گوهر فعال است و ذات فعال اگر فعالیت نکند، خود را از دست می دهد و در این صورت چیزی نیست که بایدباشد. توقف اندیشه، مرگ اندیشه است و مرگ اندیشه، نابودی انسانیت است. چگونه اندیشیدن اهمیت بیشتری نسبت به اندیشیدن دارد. اندیشیدن باید با چگونه و چرا همراه باشد و در غیر این صورت اندیشه به شمار نمی آید.