نظریهپردازی برای فیلم با توصیفی دقیق از «بازنمایی سینمایی» امکانپذیر است. فیلم با تصویرگری، شخصیتپردازی و نمادپردازی در تماشاگر همذاتپنداری پدید میآورد. نظریهپرداز با دریافتها به وضعیت یقینی دست مییابد و این اندیشه بر تحلیلها و قضاوتهای او اثر میگذارد. هدف ما در این کتاب دستیابی به بازشناخت نوعی دیگر از سینما با استفاده از فلسفهٔ پدیدارشناسی است.