هنری میترنزبرگ در این بررسی عمیق و همه جانبه به این نتیجه می رسد که مانع اصلی رشد بسیاری از سازمان ها از 1965 تا کنون، برنامه ریزی استراتژیک بوده است. او به عنوان یکی از متفکران اصیل مدیریت معتقد است استراتژی را نمی توان برنامه ریزی کرد زیرا برنامه ریزی درباره تحلیل است ولی استراتژی با ترکیب سر و کار دارد. به همین دلیل است که می گوید این فرایند غالبا و به صورتی تاسف بار به شکست انجامیده است. او سرچشمه و تاریخ برنامه ریزی استراتژیک را تا اوج شهرت و سپس سقوط آن بررسی کرده. توصیه می کند که باید با تاکید بر یادگیری غیر رسمی و بصیرت فردی در فرایند استراتژی سازی تجدید نظر جدی شود.