کانت اولین فیلسوفی است که این ایده جسورانه را مطرح کرد که عقل ما قوانین خود را از طبیعت اخذ نمیکند بلکه قوانینش را بر طبیعت اعمال میکند. همین ایده متهورانه الهام بخش پوپر فیلسوف علم قرن بیستم میشود پوپر به تأسی از کانت معتقد است جهانی که ما می شناسیم تفسیر ما از واقعیات مشاهدتی در سایه تئوریهایی است که خودمان ابداع کرده ایم. این مهم ترین وجه اشتراک دو فیلسوف بزرگ است اما تفاوت پوپر با کانت این است که معتقد است تلاش عقل برای تحمیل قوانین خود بر طبیعت همواره قرین توفیق نیست، بلکه این تکاپو اغلب با شکست مواجه می شود.