سوداگران و قهرمانان

سومبارت در اثرِ سوداگران و قهرمان (مونیخ، ۱۹۱۵)- که آن را به قصد و نیتِ الهام‌ بخشیدن به سربازان جوان آلمانی در نبرد با نیروهای انگلیسی نوشته است- جنگ جهانی آغاز شده در اروپای مرکزی را در ماه ژوئیه ۱۹۱۴ از نظر می‌گذراند، جنگی که اساساً میان انگلستان و آلمان است.(۵) از منظر وی، این جنگ، جنگی ایدئولوژیک یا حتّی “مذهبی” میان جهان‌بینی انگلیسی و آلمانی بود. اهمّیّت جامعه‌شناختی و فرهنگیِ جنگ، مطابق با آنچه سومبارت بیان می‌کند، تفاوتِ بنیادی موجود میان “روحِ سوداگر” انگلیسی و “روحِ قهرمانی” آلمان‌ها است. روح سوداگر انگلیسی، حصولِ “سعادت” را صرفاً از رهگذر خِصالِ سلبی چون “میانه‌روی، قناعت، پشتکار، صداقت، انصاف، ریاضت … ، خشوع، شکیبایی و جز اینها میسّر می‌داند که تسهیل‌گر همزیستی صلح‌آمیز سوداگران خواهد بود. امّا “روح قهرمانی” آلمان‌ها، اجرای مأموریّتِ خودتحقّقی بالاتر را از طریق خِصالِ “ایجابی” چون “تمایل به فداکاری، وفاداری، بی‌ریایی، احترام عمیق، شجاعت، پرهیزکاری، اطاعت، نیکی” و همچنین طلبِ “خِصالِ نظامی” ممکن می‌داند؛ خِصالِ نظامی‌ای که در پی “همۀ اعمال قهرمانانه‌ای شکل می‌گیرند که در بدو امر، تماماً در جنگ و از طریق جنگ پرورش می‌یابند”. (۶)