فوتبال هرگز مرا از لذت بردن از فریادهای تشویقی باشکوه و توانایی فراخوانی گسترهای از احساسات و عواطف باز نداشته است. عشق و شیفتگی تودهها و بازی فوق ستارهها در گوشه و کنار این کره خاکی، این همان بزرگترین نمایش عمومی در جهان است. جشنهای پایان بازیها هر چهار سال یک بار در جامجهانی جایی که میلیونها نگاه از میلیونها نفر – چه زن، چه مرد و حتی بچهها در هر سن و سالی– با قطع کردن کار معمول روزانه برای دنبال کردن بخت و اقبال تیم ملی مورد نظرشان گرد میآیند، اتفاق میافتد. در طی چهار هفتهای که مبارزات تیمها در جریان است، دولتها تعطیل و تولید هم کاهش مییابد. خانوادههای زیادی به مناطق مسابقه سفر میکنند و بخش بزرگی از پول خود را برای تجربه لذت شخصی و انرژی بازیها صرف جام جهانی میکنند.فوتبال و به ویژه جام جهانی، نوعی کسب و کار چندین میلیارد دلاری است که طی دهههای پیشِ رو به خصوص به رشد خود ادامه خواهد داد. عشق و علاقه نیز در بخشی از هواداران طی سالهای پیشِ رو افزایش خواهد یافت. برای مثال جام جهانی۲۰۱۰، علاقمندان بسیاری از سراسر دنیا را به خود جلب کرد. همه بازیها، گلها و هر سوت نابجایی در توئیتر، فیسبوک و وبلاگها، زیر ذرهبین قرار میگیرد. دنیا نسبت به وقتی که من بچه بودم و از جام جهانی لذت میبردم بسیار کوچکتر شده و مسابقات اخیر مثال بارزی در این باره است که دنیا طی همین دهه گذشته چقدر کوچکتر شدهاست.