سیاست متافیزیک و فیزیک در ایران معاصر

کتاب پیش‌رو، برگرفته از پروژه‌ای کلان است که نویسنده سال‌هاست از نگاه‌های مختلف در حال پژوهش پیرامون آن است. نحوۀ عملیاتی‌شدن موقعیت‌های جدید در امتداد وضعیت تاریخ، پروژه‌ای است که پرداختن به آن، به تولید ادبیات نظری و پژوهش میدانی نیاز دارد؛ به‌عبارت‌دیگر، مسئله این است که امتداد وضعیت تاریخ چگونه از دروازۀ فضازمان اکنون گذار و به‌سوی آینده حرکت می‌کند، زیرا حرکت تاریخ، با تغییر و تحولات در مناسبات قدرت و کلیت زندگی همراه است؛ ازاین‌رو، نویسنده در طول سال‌ها به تلاش برای تولید ادبیات نظری و پژوهشی دراین‌زمینه مشغول بوده است.

مسئلۀ نحوۀ عملیاتی‌شدن موقعیت‌های جدید در وضعیت تاریخی فرهنگ ایران، همواره چالشی بزرگ بوده است و مهم‌ترین جریان‌های سیاسی تاریخ ایران مانند مشروطیت، برآمدن سلسلۀ پهلوی، جنبش ملی صنعت نفت و انقلاب ۵۷ ایران در این زمره قرار می‌گیرند مفهوم ایجاد موقعیت جدید برای جامعۀ معاصر ایران، هرگز به تولید روابط قدرت و نظام دانش تبدیل نشده است، زیرا سامانه‌های ارزش‌ساز تغییر و تحول شکل نگرفتند و در طول تاریخ معاصر ایران، تسخیر سازوکار تغییر و مهار آن ازسوی حکومت‌ها، به دوگانۀ انقلاب و دفع انقلاب دامن زده است.

نویسنده در این کتاب کوشیده است مسئلۀ تولید موقعیت جدید را در ساختار جامعۀ پساانقلابی ایران بررسی کند. جامعۀ پساانقلابی ایران، از نظامی سیاسی که پروژۀ ساخت جهان فیزیک اجتماع ایران را بر عهده داشت چرخش پیدا کرد و به‌سوی تأسیس نظام سیاسی الهی با رسالتِ برپاکردن جهان اجتماعی جدیدی مبتنی بر متافیزیک مقدس حرکت کرد. انقلاب ۵۷ رویارویی تاریخی دو نظام سیاسی را در تاریخ معاصر ایران نشان می‌داد که وجه مشخص تمایز آنها موضع‌گیری نسبت به سیاست فیزیک و متافیزیک است.