لیدل هارت (1895-1970)، مورخ تاریخ نظامی، در این کتاب میکوشد شرح دهد که «تاریخ»، خاصه تاریخ نظامی، به چهکار میآید و چگونه میتوان از آن درس گرفت. لیدل هارت خود دستی در سیاست داشت و با مقامات ردهبالای بریتانیا در حشرونشر بود. او در این اثر، با استناد به تجربیات شخصی خود و نیز گواهیهای تاریخی متعدد، آموزههایی به دست میدهد و چنین ادعا میکند که اگر رهبران کشورها این آموزهها را مرعی بدارند، میتوان از جنگها و مصیبتهای تازه در این کرۀ خاکی پیشگیری نمود، آنهم در عصری که حکومتها تقلا میکنند در ساخت بمبهای هستهای مچ یکدیگر را بخوابانند. لیدل هارت معتقد است تاریخ برای هر فرد ارزش اساسی دارد، چون برآمده از تجربهای «طولانی و جمعی» است؛ چه بهتر که ما از تجربیات دیگران در طول تاریخ، از جمله خطاها و حماقتها و بیخردیهای آنان، درس بگیریم تا اینکه خود مرتکب آن خطاها شویم و «مایۀ عبرت» دیگران گردیم.