مایکل دنتون سال ها پس از کتاب برجسته تکامل : نظریه ای در بحران، مجددا به بررسی و نقد تکامل تدریجی داروین در توضیح منشا حیات پرداخته است. او در این کتاب استدلال می کند شواهد و مدارک انکارناپذیری برای رد انتخاب تدریجی و انباشتی داروین وجود دارد که می توان آن ها را از مبدا حیات تا منشا عنصر زبان و تکلم در انسان، و شکاف های عمیق موجود در نظم طبیعی که هنوز هم با شکل های انتقالی و سوابق فسیلی پر نشده اند حاکی از ضعف آن نظریه در توضیح پدیده های زیستی دانست. دنتون در این کتاب استدلال هایی درباره نظم غیر سازشی در سراسر حیات ارائه می دهد، نظمی که با مکانیسم های داروینی قابل توضیح نیست.