شاید «فضیلت» از دید ما مفهومی نخنما باشد، اما فضیلت بسیار ساده، عاری از زمان و همیشگی است؛ برتری: برتریِ اخلاقی، ذهنی و جسمی. در جهان باستان، فضیلت از چهار جزء کلیدی تشکیل شده بود: شهامت؛ خویشتنداری؛ عدالت؛ خرد.
مارکوس اورلیوس، این فیلسوف اندیشمند، این چهار ویژگی را «سنگ محکهای نیکی» نامیده است. از دید میلیونها نفر این چهار ویژگی، فضایل اصلی یا کاردینال هستند و چهار ایدئال تقریباً جهانی به شمار میروند که مسیحیت و بیشتر فلسفههای غربی برای آن جایگاه ویژهای قائلاند و در بودیسم، هندوئیسم و بسیاری از دیگر فلسفههای آشنا، از اهمیت برابری برخوردارند. سی. اِس. لوییس اشاره میکند که به این چهار فضیلت به این دلیل که از مقامات کلیسا برگرفته شدهاند، «کاردینال» گفته نمیشود، بلکه دلیلش معنای واژة لاتین کاردو بهمعنای لولا یا جزء اصلی است.
این چهار ویژگی، لولا یا همان اجزای اصلی هستند که دروازة زندگی نیک روی آنها میچرخد. این فضایل همچنین موضوع اصلی این کتاب و سه کتاب دیگر این مجموعه هستند.