کابوک

یقین دارم روزگار از روی ذهن ما تقلب می‌کند وگرنه خودش هیچ ماجرایی در چنته ندارد. روزگار آن‌قدر صبر می‌کند تا دست‌خطت خوانا شود و همین که بتواند فکرها و ترس‌هایت را بخواند رونویسی‌اش شروع می‌شود. توفیری ندارد اگر بخواهی زیر نیمکت روزمرگی‌هایت بروی و برگه‌ات را بپوشانی. چشم او تیز است؛ درست مثل تیغ جلاد!