این مقالات، که در اصل توسط« یولیوس اوولا» در طول دهه 1930 و 1940 نوشته شده است و به جنگ از منظر معنوی و قهرمانانه می پردازد. نمونههای خاصی را از سنتهای نوردیک، ودایی، رومی، ایرانی، اسلامی و سایر سنتها انتخاب میکند تا نشان دهد که چگونه سنتگرایان میتوانند خود را برای تجربه جنگ به گونهای آماده کنند که به آنها اجازه میدهد بر امکانات محدود ارائه شده توسط عصر مادی و تحقیر شده ما غلبه کنند و در نتیجه فراتر روند.
با این حال، دعوت او به اقدام ارتش های امروزی نیست، که از سربازان خود چیزی جز مزدوری شدن در استخدام موقت طبقه ای منحط نمی خواهند. با این حال، این فراخوانی برای خشونت نادرست یا نیهیلیستی هم نیست. در عوض، اوولا جنگجو را به عنوان کسی معرفی میکند که یک شیوه زندگی یکپارچه و هدفمند دارد – کسی که دیدگاهی خاص آریایی از جهان اتخاذ میکند که در آن اهداف سیاسی جنگ توجیه نهایی آن نیست، بلکه جنگ صرفا به عنوان یک جنگ در نظر گرفته میشود. ابزاری که از طریق آن جنگجو فراتر از امور سیاسی و مطابق با آموزه های متون بزرگ معنوی دعوت خود را به شکلی بالاتر و کامل تر از وجود می یابد. مهمتر از آن، او نشان می دهد که چگونه آرمان یک جنگجو فراتر از میدان جنگ به جنبه های دیگر زندگی سنتی، حتی در زمان صلح گسترش می یابد.