اسطوره شناسی به مثابه نقد فرهنگی

اسطوره شناسی در ایران نباید منحصر شود به ایران باستان. اسطوره همه جا هست؛ یعنی اسطوره فقط منحصر به روایات باستانی و دین نیست. اسطوره در زمان شهر و.... هم هست. اسطوره برای نبش قبر نیست. درک امروزی از اسطوره این است که ببینیم اسطوره برای فرهنگ امروز چه پیامی دارد. اساطیر بی جهت خلق نشده اند. آنهاحامل پیام هستند پیامی که باید آن را شکافت و درک کرد. ما در اساطیرمان اسطوره ای مانند پرومته نداریم؛ زیرا اساساً پیام اسطوره ما تقابل انسان با خدا نیست .بیهوده است که بخواهیم مشابه آن اساطیر یونانی را در اساطیر ایرانی بکاویم. در اساطیر ایرانی، شورش علیه پادشاه است اما شورش علیه خدا، نه. در فرهنگ اساطیری ما، تقابل میان خیر و شر وجود دارد، نه تقابل انسان و خدا. این پیام اساطیر ماست پیام اسطوره های ما تقابل دو گوهر است؛ دو گوهر خیر و شر یکی راستی است و دیگری ناراستی... یکی روشنایی است و دیگری تاریکی....