مواهب الهی در تاریخ آل مظفر

"مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" کتابی است از "معین الدین بن جلال الدین محمد معلم یزدی" که از جمله منابع معدود به جا مانده از این خاندان است و اطلاعات نادری را شامل می‎شود. این کتاب از آن جهت حائز اهمیت است که یکی از کتب تاریخی نوشته شده در دوره آل مظفر و توسط یکی از علما و مورخانی است که با آل مظفر ارتباط نزدیک داشته و مستقیما در حوادث، توطئه‌ها و وقایع حضور داشته است. "مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" با دیباچه‌ای طولانی شروع می‌شود و زندگی نیاکان مبارزالدین محمد را بازگو می‌کند و سپس با شرح‌ جنگی که در سال 767 بین شاه شجاع مظفری و برادر او، شاه محمود، رخ داد پایان می‌گیرد.
این کتاب به جهت مستندسازی اعلام جغرافیایی بسیار قابل‌توجه است و محققان از طریق مطالعه‌ی این کتاب متوجه می‌شوند که شهرها و اماکن در دوران نگارش کتاب، به چه شکل نام‌گذاری شده‌اند. نثر این کتاب نمونه ای عالی از نثر جذاب و تصنعی است که "معین الدین بن جلال الدین محمد معلم یزدی" در آن علاوه بر نگارش تاریخ، هنر نگارش و به کارگیری نثری تماما ادبی و متکلف را به رخ کشیده است. خواننده با مطالعه‌ی "مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" به مرور به نگارش نویسنده عادت می‎کند و وقتی این اتفاق افتاد، رمز و رازهایی که وی در نگارش این کتاب به کار گرفته، برای او ملموس‌تر و قابل درک‌تر خواهد شد. "مواهب الهی در تاریخ آل مظفر" سرشار از آرایه‌ و صنایع ادبی چشم‌نواز است و خواننده در صفحه به صفحه‌ی آن، آرایه‌های جناس، سجع، استشهاد به اشعار فارسی و عربی، درج آیه‌های کلام‌الله مجید و... را خواهد یافت.