هفت گام یک پلیکان قبل از پرواز

کتاب هفت گام یک پلیکان قبل از پرواز درواقع پایان بخش کتاب اول بابک طاهری، پلهٔ ششم یوسف‌آباد است. ایدهٔ نوشتن کتاب حاضر در هنگام نوشتن کتاب اول نویسنده در ذهنش ایجاد شد، چون پایان رومانتیک کتاب اول همهٔ چیزی نبود که می‌خواست و این کشمکش درونی همانطور که در حین نوشتن آن کتاب در او رشد می‌کرد ایدهٔ کلی این کتاب را هم به همان میزان در جان او رویاند. دوست نداشت که قهرمان داستانش را آنقدر زار ببیند، کما اینکه قالب عاشقانه آن برای او محملی بود تا حرف دیگری را بزند و آن جدال‌های درونی برای پی بردن به ارزش خویشتن خویش و به نوعی بازیابی عزت نفسی کم رمق و نادیده گرفته‌شده درونی (که این خود نیز مفهوم تازه‌ای در بین هم نسلان او بوده است) در فرهنگ طبقه و نسل او در این دوران پرتاب‌های پی‌درپی به قالب‌های جدید فرهنگی و روانی‌ است. پرتاب‌هایی که به قدری زود به‌زود اتفاق می‌افتند که تا هنوز شناختی در خور از تغییرات فرهنگی از راه رسیده را از سر تجربه کسب نکرده‌ایم به‌ناچار به چیزی جدید هل داده می‌شویم. در کل، آن چیزی که در این کتاب یافت می‌شود میل به اراده‌گرایی و خواستن و رفتن و شدن آن چیز خود خواسته است، نه تحمیلی از بیرون. پدیده‌ایی نادیده گرفته شده در درازای تاریخمان در میان بخش اعظمی از لایهٔ اجتماعی که آن‌را زیسته‌ایم.