در این دفتر کوشش شده است میراث گرانبهایی که از نگاشتهها و نوشتههای زبانهای میانه ایرانی بر جای مانده شناسانده و ارزش و جایگاه آن در تاریخ فرهنگ و ادب ایرانی و دامنه تاثیر آن نمایانده شود. یادگارهای زبانهای میانه ایرانی تا هجده قرن عمر دارند و از جهات دینی و آیینی، اساطیر، حقوق تطبیقی، و فرهنگ مردم به ویژه از نظر تاریخ زبان و ادبیات پر ارزش و حاکی از آنند که به روزگار اشکانیان و ساسانیان، گنجینه فرهنگی و ادبی پر مایهای در این زبانها وجود داشته است. اندیشه و ادب ایرانی در عصر اسلامی پیوسته از سرچشمه فرهنگ ملی سیراب میشده است. عناصر مهمی از باورهای دیرینه ایرانیان در زندهترین و پویاترین مقاهیم تشیع جلوهگاه تازهای یافته است. آشنایی با سرچشمهها و مواد اصیل این فرهنگ پر سابقه و توانگر وقوف ما را بر هویت تاریخی خود و سهمی که در حیات معنوی جهان انسانی داشتهایم غنا و عمق میبخشد.