این کتاب همانگونه که نویسنده آن معترف است بیش از هر چیز از دایانه کالینسون در اثر معروفش پنجاه فیلسوف بزرگ (۱۹۸۷) ، الگو گرفته است. هرچند تفاوتهایی این اثر را متمایز میکند؛ کالینسون باید فیلسوفانی را در کل تاریخ فلسفه گزینش میکرد که برای عامه مردم نیز شناخته شده میبودند؛ کسانی چون افلاطون و هابز یا سارتر اما انتخاب جان لچت محدود به فیلسوفان معاصری بود که گاه هنوز در مسیر اشتهار قرار داشتند. همچنین این پرسش تکراری درباره مجموعه پنجاه متفکر کلیدی حتی بیش از دیگر آثار مشابه مطرح می شد که آیا اجماعی بر سر این گزینش از متفکران و فیلسوفان که گاه در زمان نگارش اثر در قید حیاتند – وجود دارد؟ یعنی مهمترین فیلسوفان معاصر در این فهرست جای دارند یا میتوان به اسامی دیگری نیز اندیشید؟ همین چالش سبب جایگزین شدن نامهایی چون آگامبن، بدیو، برگسون باتلر ،ها،راوی ،هایدگر هوسرل ماتورانا، ویریلیو و ژیژک در ویراست دوم کتاب بوده است. از نظر نویسنده مبنای کار او حتی در انتخاب آثار آگاهی بخش و آموزنده بوده است.
لچت برای فهم اندیشه های معاصر پنجاه متفکر برگزیده کلیدی را در ده گروه جای داده است: ساختارگرایی اولیه پدیدارشناسی ساختارگرایی اندیشه های پساساختارگرا، نشانه شناسی، فمینیسم نسل دوم پسامارکسیسم مدرنیته پسامدرنیته و سرانجام اندیشه های الهام گرفته از حیات گرایی او امیدوار است این تقسیم بندی کمک کند خوانندگان جهتگیری فکری متفکران و نیز معنا و مفهوم کلی این مجموعه را دریابند.