در افسانه آفرینش آمده است پدیده «مرد» تا هنگامی که «زن» را نشناخته بود، موجود بی حاصل و ناشناخته ای بیش نبود؛ و آنگاه که زن آفریده شد، آدم به میوه معرفت دست یافت؛ نیک از بد و سیاهی از سپیدی را بازشناخت. از اینجاست که خرد دانش و آگاهی بشر خود را وام دار وجود زن و نقش تاثیرگذار آن می داند. هر چند در طول تاریخ همواره و همیشه زنان از جایگاه واقعی و حقیقی خویش دور مانده اند. چنان که هم در اسطوره هم در باورهای دینی بسیاری از مردم جهان، پدیده زن تصویری آیینه گون از سیمای خالق هستی را به خود اختصاص داده است.