هدف از این نگارش، مطالعه، بررسی و نقد دوره چهلساله پیریزی نظام آموزشی معماری در دانشکده هنرهای زیبا است. این دوره از شکلگیری آموزش آکادمیک معماری در سال ۱۳۱۹ آغاز میگردد و تا پیش از انقلاب فرهنگی امتداد مییابد و بر اساس نقاط عطف تبیین شده، شامل دو دوره اصلی قابل تمایز میباشد. شناخت و بررسی این دورهها ازاینجهت که شیوه آموزش معماری در زمان حاضر در کشور ما ریشههای عمیقی در نحوه آموزش این دو دوره دارد، زمینه مناسبی را برای شناخت بهتر شرایط حال حاضر و برنامهریزی در راستای ارتقاء آموزش معماری فراهم خواهد نمود.
کتاب حاضر شامل دو فصل اصلی است. فصل اول متمرکز بر دوره اول و فصل دوم متمرکز بر دوره دوم آموزش در دانشکده هنرهای زیبا خواهد بود. در این راستا هر فصل با معرفی پرسشهای طرح شده در مورد دوره مربوطه آغاز میشود. سپس گامهای بررسی که شامل شناخت (گام اول) و نقد هر دوره و بررسی نقاط قوت و ضعف آن است (گام دوم) به صورت دو گفتار ذیل این دو فصل ارائه میشود. گفتار شناخت هر فصل متکی بر ۱۳ مولفه اصلی است. مولفهها بر اساس توجه به مشخصههای محتوایی و رویهای سیستم آموزش هر دوره استنباط شدهاند.
کتاب بنیادهای آموزش معماری دانشکده هنرهای زیبا ۱۳۱۹-۱۳۵۹