سراب سوار

انوش امیری(1341_1388) اولین داستان هایش را در ماهشهر زیر صدای توپخانه جنگ نوشت و تصویر جاندار و واقع گرا در داستان کوتاه خود از آن دوره پرداخت. پیوشتگی که در نوشتن داشت نویسنده های دیگر و به ویژه مستقل را نوید می داد. بنا به شرایط نتوانست آثارش را چاپ کند. در رمان سراب سوار(1368) که سی و سه سال پس از نگارش چاپ می شود، نویسنده بنا به سنتی فاکنری، جغرافیایی خیالی خلق می کند و در امتداد نگارش رئالیستی دو محمود می نویسد و روایتی از زیست روستییان جنوب سرد سیری زیر سبوعیت اربابان و گریزناپذیری از آن را به نمایش می گذارد، و با نثر و زبانی سنجیده.