فرهنگ هزوارش های پهلوی

دکتر مشکور را می‌توان از نسل دوم دانشمندانی برشمرد که به یادگیری این زبان پرداخت و از جمله آموزگارن دانشگاه تبریز طی سال‌های ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۷خ بود.
او در این کتاب، ابتدا به ریشه‌یابی تاریخی کلمۀ هزوارش‌ها پرداخته است، پس از آن در بخش نخست، چاپ عکسی متن فرهنگ پهلویک که اساس هزاروش‌هاست، قرار داده. بخش دوم هزوارش‌هایی است که در فرهنگ پهلویک آمده و به صورت لغت‌نامه‌ای مرتّب شده؛ بخش سوم هزوارش‌هایی است که نویسنده آنها را از کتاب‌های پهلوی و لغت‌نامه‌ها بیرون آورده؛ بخش چهارم هزوارش‌های پارتی و پارسیک در سنگنبشته‌ها و آثار پهلوی ساسانی است؛ بخش پنجم جداول افعال، ضمایر، حروف اضافه و ربط و قید با برابر پازند و فارسی آنها؛ بخش ششم ضمایم شامل: الفباهای مختلف سامی و ایرانی با برابر فارسی، لاتین و عربی؛ بخش هفتم فهرست جامع همۀ لغات گوناگون این فرهنگ است.
نویسنده با کمال صبر و حوصله دانه‌دانه کلمات را از فرهنگ پهلویک و کتاب‌های دیگر بیرون آورده و برای آن که از درستی قرائت آنها مطمئن شود، آنها را با زبان‌های گوناگون سنجیده است و مراجع هر لغت را با دقّت بسیار در ذیل یکایک آنها ذکر کرده است.