فرانکو مورتی در این کتاب به کمک مجموعهای از نقشهها نشان میدهد که چگونه جغرافیا در رمانهای قرن نوزدهم به قالب داستان درآمده است و در مقابل، داستانها چگونه جغرافیا را میسازند. در این پژوهش مبتکرانه و پیشگام بهروشنی میتوان دید که مکان یا جغرافیا چگونه میتواند قهرمان گمشدهی مطالعات ادبی باشد. این دستاورد فوقالعادهی انتقادی لذت بصری را با موشکافی نظری درمیآمیزد و اثری به دست میدهد که در آن بار معنا با احساس و شور با مفهوم تلاقی کرده است.