شاه دژ

در جنوب اصفهان، در کنارۀ رود زاینده‌رود، کوه پرشیبی معروف به کوه صفه سربرافراشته است. کوه صفه، کوهی است سخت برجسته که از فراز آن چشم‌اندازی ستودنی از اصفهان و حومه را می‌توان دید. در این‌جا بازمانده‌های دژی بلندنام، معروف به شاه‌دژ وجود دارد. در گذشته این دژ به اصفهان مشرف بود و به این دلیل پیشوای اسماعیلیان، احمد بن ملک بن عطاش، آن را فرو گرفت، وی در اصفهان می‌زیست و در آن ولایت پیشوا و مبلغ بزرگ اسماعیلیان بود. از جمله هنرهای ابن عطاش تسلط بر موسیقی بود و شاگردانی نیز داشت. وی به دستاویز درس دادن به برخی از جوانان خدمتکار شاه و دختران جوان خدمتگزار در دربار ملکشاه که در این دژ بودند، پیوسته به شاه‌‌دژ می‌رفت و بدین‌سان در زمان مناسب توانست پادگان دژ را به سود اسماعیلیان بگشاید و از آن نه تنها برای شهر، بکله برای کل ولایت به صورت پایگاه اصلی‌اش بهره گیرد. ابن عطاش به زودی کامیاب شد و به خاطر نارضایتی مردم از فرمانروایی سلجوقیان و آشوب همگانی پس ازمرگ ملکشاه، نفوذش همه‌جاگیر و گسترده گشت. درکتاب حاضر اطلاعات بسیاری دربارۀ شاه‌دژ، تاریخ آن، تحولاتی که در آن صورت گرفت و سرانجام سرنوشت شوم آن گنجانده شده است.