امروزه که حتی از علوم انسانی اغلب فقط به دلیل سودمندی اقتصادی یا سیاسی دفاع می شود، هیتز می گوید که زندگی فکری ما نه علیرغم، بلکه به دلیل بی فایده بودن عملی آن ها ارزشمند است.
و در حالی که هر کسی می تواند زندگی روشنفکری داشته باشد، او به ویژه دانشگاهیان را تشویق می کند که با تمایل به یادگیری به خاطر خود دوباره در تماس باشند و از دانشگاه ها می خواهد که به انتقال فرد به فرد عادت های ذهنی و قلبی بازگرداند.
که بهترین ها را در ما به نمایش می گذارد.