ذهن خود و جامعه

کتاب ذهن، خود و جامعه پس از وفات مید، اولین بار در سال ۱۹۳۴ به همت دانشجویانش به چاپ رسید. این کتاب بنیان نظریه تعامل‌گرایی نمادین شناخته می‌شود که از طریق رفتار و تعامل «خود» فرد با واقعیت، تحلیلی روان‌شناختی ارائه می‌دهد. مبنای بحث مید این است که رفتار اصولاً از طریق مواجهات و تجارب اجتماعی توسعه می‌یابد. مید را اصولاً باید یکی از برجسته‌ترین عملگرایان امریکایی تلقی کرد؛ اگرچه تأثیر شگرفی بر توسعه فلسفه اجتماعی برجای نهاد، در زمان حیات خود هیچ کتابی منتشر نکرد. همین امر موجب شده تا سلسله مباحثی که در کلاس درس مطرح کرده، و در مجموع کتاب ذهن، خود و جامعه را شکل می‌دهند، اهمیتی دو چندان یابد، چرا که آنها را باید سنتزی نادر از اندیشه‌های او به شمار آورد.