در قرن بیست و یکم، بشریت در حال رسیدن به ارتفاعات جدیدی از درک علمی است - و در عین حال به نظر می رسد که ذهن خود را از دست می دهد. چگونه گونهای که در کمتر از یک سال واکسنهای کووید-۱۹ را کشف کرده است، میتواند این همه اخبار جعلی، درمانهای بینظیر و نظریهپردازی توطئه تولید کند؟ در کتاب عقلانیت، پینکر این کلیشه بدبینانه را رد میکند که انسانها صرفا گونهای غیرمنطقی هستند - غارنشینان خارج از زمان که به طور مهلکی با تعصبات، مغالطهها و توهمها نفرین شدهاند. از این گذشته، ما قوانین طبیعت را کشف کردیم، زندگی خود را طولانی و غنی کردیم و معیارهایی را برای خود عقلانیت تعیین کردیم. در عوض، او توضیح میدهد، ما به روشهایی فکر میکنیم که با زمینههای کمتکنولوژی که بیشتر زندگیمان را در آن میگذرانیم، مناسب است، اما از ابزارهای قدرتمند استدلالی که در طول هزاران سال ساختهایم استفاده نمیکنیم: منطق، تفکر انتقادی، احتمال، استنتاج علی و تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت این ابزارها جزء استاندارد برنامه های آموزشی ما نیستند و هرگز به طور واضح و سرگرم کننده در یک کتاب ارائه نشده اند - تا کنون.