نگهبان هیچ

کجایید ای روزهای مست دلدادگی

که برایم دیوانگی می‌کردید و

قایق روحم را

با عجله،

به سمت آب می‌بردید

کجایید ای وروجک‌های التماس،

دور و بر زانوهایم

نمی‌دانستم عشق،

دامگاه چنین اسارتی‌ست

بیایید میخ‌های تنم را

بکشید

از این صلیب،

آزادم کنید!