خود ویرانگر

راوی داستان فری را در میان تجربیات تلخ و رنج‌ها دنبال می‌کند که در پایان موجب رهایی او از آلام اعتیاد و آزادی نهایی می‌شود.

فری در سرتاسر رمان از خشمی می‌گوید که با آن در جنگ است، و آن را علت گرایشش به نوشیدن الکل و مواد مخدر می‌داند.

خشم را می‌توان به عنوان «آنتاگونیست» رمان برداشت کرد. زیرا فری معتقد است تا زمانی که یاد نگیرد آن را نادیده بینگارد و یا نابودش کند قادر به اصلاح خودش نخواهد بود.

(برگرفته از متن ناشر)