تصور و تفکر، به واسطه سیاهی مرکب، دست و ذهن بر کاغذ تجسم مییابند. سیاهی ترکیبی است از بودها-نبودنها- که گاهی جایش را به سفیدی میدهد و مفهومی را به جهان اضافه میکند.