پایان کیمیاگری

انقلاب صنعتی عصر کاپیتالیستی امروزین را پی افکند. با وجود این، شکوفایی ابداعات تکنولوژیک در طی آن دوران پویا متکی بود بر پذیرش گسترده دو ایده بسیار قدیمی‌تر: خلق پول کاغذی و ایجاد بانک برای صدور اعتبار. هر دو ایده در بنیاد خود انقلابی هستند و کم و بیش جادویی. کاغذ معمولی به ارزشمندی طلا شد و سپرده‌‌های کوتاه‌مدت امن تبدیل شدند به وام‌های بلندمدت پرخطر. بنا به استدلال مروین کینگ، این همانا کیمیاگری مالی است: خلق قدرت‌های مالی شگرف که از قواعد واقعیت و عقل سلیم عدول می‌کنند. ایمان به این قدرت‌ها مزایای عظیم داشته اما موجد رشته‌ای بی‌پایان از فجایع اقتصادی نیز بوده است. قابلیت‌های این ایده‌ها را چگونه می‌توان با ضعف‌های ذاتی‌شان سازش داد؟ مروین کینگ بر تجربه بی‌بدیلش تکیه می‌کند تا تفاسیری تازه از این نیروهای اقتصادی عرضه کند و مسیر آینده اقتصاد جهانی را نشان دهد.