مسیر گوش دادن

و این گوش دادن یعنی چه؟ چه معنایی در زندگی روزمرۀ ما دارد؟ ما همیشه به صدای محیط گوش می‌دهیم؛ چه صدای جیک‌جیک پرنده‌ها باشد و چه شلوغی خیابان‌های شهر؛ یا شاید هم گوش نمی‌دهیم و آن‌ها را نادیده می‌گیریم. به اطرافیانمان گوش می‌دهیم یا شاید با خود فکر کنیم که ای‌کاش می‌شد بهتر گوش می‌دادیم. اطرافیانمان به ما گوش می‌دادند. ما به غرایزمان، به حدسیاتمان و به صدای راهنمای درونمان گوش می‌دهیم و آرزو می‌کنیم که ای‌کاش آن‌ها را بیشتر و واضح‌تر می‌شنیدیم. مسیر گوش دادن از ما می‌خواهد که درک بیشتری نسبت به سرنخ‌ها و نشانه‌های اطرافمان در زندگی روزمره داشته باشیم؛ از ما می‌خواهد که لحظه‌ای درنگ کنیم و گوش بدهیم. با دلیل به ما نشان می‌دهد آن لحظه‌ای را که صرف با دقت گوش دادن می‌کنیم-مخصوصاً وقتی که فکر می‌کنیم «زمان نداریم.»-نه‌تنها زمانی از ما نمی‌گیرد، بلکه زمان بیشتری هم به ما می‌دهد؛ شفافیت بیشتری ایجاد می‌کند، ارتباط را عمیق‌تر می‌کند و مسیر را هم برایمان روشن می‌کند.