معاشقه کنار اشیا ناشناخته

اکنون، زمانه پراکندگی ست

و معنا لغزان و در احتضار …

در این دشت مشوش،‌ باید به نظم پریشان درون رسید

با معاشقه بی‌وقفه در کنار پدیده‌ها و اشیاء جهان، که همواره ناشناخته‌اند …

همواره باید دوشادوش این همه ناشناختگی، برای زندگی، معنا ساخت. معنازدایی و فربه‌گری نسبی‌انگاری، وضع انسان معاصر را به ویرانه‌ای از گنگی و معناباختگی کشانده است.

معاشقه کنار اشیاء ناشناخته تلاشی ست بی‌وقفه برای برپا داشتن زندگی.